2020 insanlığa neredeyse umut etmeyi dahi unutturacak kadar karanlık bir süreç yaşattı. Evlere hapsolmuş bir hayat ve sayısız belalar ile geçen süreç oldu hepimize. Nice can kaybedildi ve nice acılar yaşandı. Belki de yeni bir yılı insanlık ilk kez bu kadar içten bekledi.
İlk kez sayılara anlam vermek istedim bu hayatta. Yıl geçişi ile sihirli bir değişim olmasını umdum, burçlara dahi inanmayan ben. Galiba her insan gibi hissettim ya da hissetmek istedim. Çünkü işini kaybeden, rızkı için gerçekten çaresizlik hisseden çok insan gördüm. Sahipsiz hissetmek, umutsuz olmak, çaresiz kalmak ve yalnız olmak… 2020 hepimize bunları hissettirdi ama kimilerine belki de çok fazla hissettirdi. En insani ihtiyaç olan dertleşmeyi bile yapamadı dostları ile. Hastayken yardım edilen değil, kaçılan oldu!
Artık geçmişe dönmek gerek. Umarım 2021 umulan mucizeyi gösterir. Ekonominin çarkları yeniden harekete geçsin, fabrikalar ışıldasın, hayat başlasın sokaklarda. İnsanlar artık işsiz kalmasın. Biz Türkiye’de yaşıyoruz. Burada çalışmadan doymak zor, çalışanın bile doyamadığı yerde. Virüsten korunma adına fiziki mesafeye ne kadar dikkat ediyorsak, onun tam aksi gönüllere mesafe koymayalım. Dostumuzu, komşumuzu bu zor süreçte göz ardı etmeyelim. Gönül yakınlığı hasta etmez, hatta umut olur – iyi eder.
Facebook Yorum
Yorum Yazın